Verein der Ionischen Inseln e.V., c/o Griechisches Haus,
Bergmannstr. 46, 80339 Mόnchen 

Με σχετική καθυστέρηση ξεκινήσαμε κι εμείς οι επτανήσιοι μετανάστες δειλά-δειλά αρχές της δεκαετίας του 90 να συζητάμε σοβαρά την ίδρυση ενός δικού μας πολιτιστικού φορέα που θα ήταν σε θέση από τη μια να μας εκφράζει πολιτισμικά και από την άλλη να γίνει φόρουμ προβολής και παρουσίασης όλων των πτυχών του λαικού μας πολιτισμού. Σύλλογος Επτανησίων είχε ιδρυθεί για πρώτη φορά το 1976 στο Μόναχο, αλλά δεν κράτησε γιά πολύ, πέφτοντας θύμα στην υπερκομματικοποίηση της συλλογικής δουλειάς της εποχής εκείνης. 

Ετσι δημιουργήθηκε μία ομάδα πρωτοβουλίας, με πρωτεργάτη την μετέπειτα πρώτη πρόεδρο του συλλόγου κ. Kωνσταντίνα Χριστοπούλου, που σκοπό είχε να ανιχνεύσει στην ελληνική παροικία (κοινότητες, συλλόγους, εκκλησία, ιδρύματα κλπ.) γιά να εύρει και να ανακαλύψει Επτανήσιους την καταγωγή.    Και οι κόποι δεν πήγαν χαμένοι:

Στις 20 Οκτωβρίου 1991, στην ιδρυτική συνέλευση του συλλόγου στο Ελληνικό Σπίτι Βέστεντ του Μονάχου, συγκεντρώθηκαν κοντά 60 άτομα, τα οποία ψήφισαν το προτεινόμενο καταστατικό και με την υπογραφή τους στο σχετικό πρωτόκολλο πέρασαν στην ιστορία σαν ιδρυτικά μέλη του συλλόγου.  
Ο Σύλλογος Επτανησίων Μονάχου ήταν ήδη γεγονός! Σήμερα ο σύλλογος αριθμεί πάνω από 120 μέλη.

Από τη μιά, σαν πολιτιστικός φορέας Eλλήνων μεταναστών στην Γερμανία,  θέλουμε να καλλιεργήσουμε και να προβάλουμε τις πολιτισμικές ιδιαιτερότητες του γεωγραφικού χώρου καταγωγής μας και να τις μεταδόσουμε στις επόμενες γενιές.

Από την άλλη όμως, μετά από τριαντάχρονη και άνω παραμονή και κοινωνική ένσωμάτωση, δηλώνουμε συνειδητά πιά το πολιτιστικό μας παρών και διεκδικούμε με αυτοπεποίθηση θέση μέσα σ' αυτή την defacto κοινωνία των πολλών πολιτισμών.

Για το σκοπό αυτό οργανώσαμε μετά από σύντομο χρονικό διάστημα τη Χορευτική Ομάδα του συλλόγου από παιδιά κυρίως της Β΄ και Γ΄ γενιάς, μέσα στην οποία μαθαίνουμε να χορεύουμε όσο το δυνατό πιό αυθεντικά τους χορούς των νησιών μας και να τους παρουσιάζουμε όπου μας δίδεται η ευκαιρία.

Και δεν μείναμε μόνο εκεί. Σαν δεύτερο βήμα οργανώσαμε τη Μεικτή Χορωδία του συλλόγου που τραγουδούσε και παρουσίαζε τις παραδοσιακές καντάδες της Επτανήσου και επί σειρά ετών κοσμούσε εκδηλώσεις του συλλόγου αλλά και άλλων φορέων.

Ετσι, με πολιτιστικές προτάσεις πιά και χωρίς την παραμικρή εσωστρέφεια, επιδιώξαμε αμέσως και επιδιώκουμε τη συνεργασία  με άλλους πολιτιστικούς φορείς, είτε αυτοί είναι γερμανικοί είτε είναι φορείς αλλων μεταναστών, με σκοπό το στήσιμο κοινών εκδηλώσεων ή απλά την ανταλλαγή και συνεργασία (π.χ. χορευτικά).

Αλλά και με τις υπηρεσίες  του Δήμου του Μονάχου που μας αφορούν (π.χ. Auslδnderbeirat, Kulturreferat) στήθηκε αμέσως από τη αρχή μία καλή συνεργασία και πάντα ανταποκρινόμαστε στα καλεσματά τους, όπως και αυτοί στα δικά μας (επιχορηγήσεις!).

Και δεν είναι μόνο τα καλέσματα από τις υπηρεσίες του Δήμου που συμμετέχει ο σύλλογός μας, είναι κι ένα σωρό άλλες εκδηλώσεις συνοικιών, δημοτικών ή εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, άλλων δημοτικών υπηρεσιών, μικρότερων δήμων της περιφέρειας κλπ. κλπ..

Αν η συμμετοχή και παρουσία μας στα πολιτιστικά δρώμενα της τοπικής κοινωνίας αποτελεί  στόχο της δουλειάς μας, η συνεργασία και συμπόρευση με όλους τους ελληνικούς συλλογικούς φορείς, κρατικές υπηρεσίες, Εκκλησία, ιδρύματα κλπ. είναι κάτι το αυτονόητο και στη πράξη δεδομένο.

 Ιδιαίτερα η συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα Μονάχου, την οποία βλέπουμε σαν τον φυσικό φορέα εκπροσώπησης όλων των Ελλήνων του Μονάχου (είτε είναι μέλη ή όχι), είναι συχνή και επί μονίμου βάσεως μέσα από τα κοινωτικά όργανα (Διασυλλογικό, Συμβούλιο Αντιπροσώπων)  και τις από κοινού οργανωμένες εκδηλώσεις.

 Τέλος η επικοινωνία με την πατρίδα είναι συνεχής και πάντα εποικοδομητική για τη συλλογική μας προσπάθεια: Η Γ.Γ. Αποδήμων, η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων αλλά και οι τοπικές Νομαρχίες βοήθησαν για να οργανώσουμε μεγάλες πολιτιστικές βραδιές που ο απόηχός τους μας είναι ακόμα αισθητός (Χορωδία Κερκυραϊκής Καντάδας, Χορωδία Ζακύνθου „Φανερωμένη“ κ.α.)

Εντούτοις, όσο θετικά και να είναι τα αποτελέσματα της προσπάθειάς μας, δεν επαναπαυόμαστε εκεί, αλλά κάνουμε συνειδητά τη διαπίστωση (και δεν είναι μετριοφροσύνη) πως πάντα βρισκόμαστε στον δρόμο και στη πορεία για κάτι καλύτερο, κάτι πιό ολοκληρωμένο και απ' όλες τις γενιές πλατιά αποδεκτό.  

 Το γεγονός πως οι νεώτερες γενιές απέχουν σχεδόν στο σύνολό τους από τις συλλογικές διαδικασίες κάνει αυτό το τελευταίο θέμα ζωτικής σημασίας και το αναδεικνύει σε κύριο στόχο μιάς συντονισμένης συλλογικής δραστηριότητας και πρωτοβουλίας.

Είναι καιρός πιά να ξεκινήσει ένας συντονισμένος διάλογος με τους νέους συμπατριώτες μας, μέσα από τον οποίο θα βρεθούν οι λύσεις και τα μοντέλα που θα ωθήσουν τους νέους ανθρώπους να λάβουν ενεργά μέρος στο συλλογικό μας γίγνεσθαι.